Op 20 November 2012 fietste ik wat rond in Vorden om wat van de herfst te genieten. Aan het einde van de rit ging ik de Hosterkamp op en dan zo richting huis. Ik stopte even bij het bruggetje over de Baakse Beek. De bomen kleurden al mooi en ik bedacht me om hier eens wat foto’s te gaan maken.
Plots zie ik een Waterspreeuw aan de kant zitten. Bij het stuwtje. Dat kan toch niet. Beetje in paniek. Ik heb alleen mijn 70-200mm bij me. Snel wat plaatjes schieten. En nu? Ik moet naar huis. Nog naar de kapper met Jonas. Komt dat allemaal lekker uit zeg. Wanneer ik een uur later terug ben (van de kapper) is het al behoorlijk donker. In de tussentijd heb ik m’n pa gebeld en die is er ook al, maar hij kan hem niet vinden. Plots zien we hem zitten, op de ketting van het stuwtje. We maken wat foto’s. Tegen beter weten in, want het is gewoon te donker. Diafragma helemaal open, iso 1600. Een sluitertijden van 1/60 seconde is natuurlijk belachelijk, maar tegen beter weten in maak ik foto’s. Ondertussen met de gedacht dat ik morgen betere foto’s ga maken. Na enkele ogenblikken kruipt de waterspreeuw ouder het stuwtje om te gaan slapen. Dat was het dan.
Thuis bekijk ik de foto’s. Misschien is de waterspreeuw op een van de foto’s herkenbaar genoeg om op waarneming te zetten. Tot mijn vreugde springt er een foto uit die gewoon scherp is. Haha. Dat verwacht je toch niet. Blijkbaar heeft de beeld stabilisatie zijn werk goed gedaan. Een gelukkig moment dus. De volgende dag is de vogel weg.
Canon 5d mk2, ef 500mm f/4, ef 1.4x tc; f/5.6, iso 1600, 1/60s, -2/3 stop